W 1629 roku cesarz Ferdynand II Habsburg przysłał Zygmuntowi III Wazie pomoc w postaci 5000 rajtarii, dragonów i piechoty. Wojsko przyprowadził do Polski generał Jan Jerzy Arnheim. Król szwedzki Gustaw II Adolf, który ze swoją armią stacjonował w Malborku, dowiedziawszy o się, iż wojska Arnheima stanęły pod Grudziądzem, postanowił przypuścić na nie atak. Gustaw Adolf ruszył w kierunku Grudziądza na czele armii liczącej około 5000 piechoty i 4000 jazdy konnej. Kiedy jednak w drodze otrzymał wiadomość, że wojsko Arnheima już łączy swoje siły z wojskiem hetmana Stanisława Koniecpolskiego, zdecydował się na odwrót. Wieść o wycofywaniu się Szwedów dotarła do hetmana Koniecpolskiego, który zadecydował, o zaskakującym uderzeniu jazdą na będące w defensywie wojska szwedzkie. Oddziały piechoty sprzymierzonych miały pozostać w obozach pod Grudziądzem. Połączone siły jazdy gen. Arnheima i hetmana Koniecpolskiego, mające przypuścić atak, liczyły około 1300 husarzy, 1200 jeźdźców kozackich i 2000 rajtarów i dragonów cesarskich. Odwrót Szwedów prowadzony był w dwóch kolumnach. W pierwszej piechota z taborami maszerowała głównym traktem przez Sztum w kierunku Malborka, a osłaniająca ją od wschodu, jazda – bocznymi drogami przez Trzciano, Straszewo i Pułkowice.Dostarczamy kreatywne rozwiązania, które przyciągają uwagę naszych globalnych klientów.